قدس آنلاین _ گروه استانها_ علی بهوندی: ما ایرانیان که قاعدتا می بایست هنر نزد ما باشد و بس! علاوه بر هنرها و خصلت های مثبت و منفی که داریم سه خصلت و مشخصه ی مهم دیگر نیز داریم که کمتر شاید بدان پرداخته شده باشد:

برخلاف ادعایمان که؛ هنر نزد...! بطرف کلامی که زیرش یک نام خارجی حک شده باشد، غش می کنیم. علیرغم آنکه گاهی این کلام ها محتوای قابلی نیز ندارند.

همیشه فکر می کنیم؛ هر سخنی را چشم سبزها و مو بلوندها افاضه کرده باشند، لابد کاملا درست است و دربست باید پذیرفت و بی شک نقد ناپذیر است.

هر اندیشمند وطنی که احیانا بخواهد ناپرهیزی کرده و بر خلاف مصلحت اندیشی برای خویش! نقدی، تحلیلی و تکمله ای بر گفتار آن «غربیان» ارائه کند، کمترین لطفی که هموطنان آگاه! در حقش روا می دارند، بر جسارتش نیشخندی نثار خواهند کرد.

همین است که جوانان و تحصیلکرده های ما در مواجه با افکار و آثار از ما بهتران «خارجیان»! همیشه دست و دلشان لرزیده و صرفا مصرف کننده می شوند.

این «مرغ همسایه» ظاهرا همیشه در طول تاریخ غاز بوده است. اما خدا کند، کسانی پیدا شده، توانایی یافته و مرغ بودن آنرا ثابت کنند.